مرکز زمین را دیده ای؟؟

مرکز عشق و صفا و محبت را چطور؟؟

مرکز وفاداری را چه؟؟دیده ای؟؟

مرکز مردانگی را؟؟

مرکز سرسپردگی را؟؟

مرکز ایمان و اراده را چه؟؟

مرکز صبر را چطور؟؟

مرکز نور را چه؟؟دیده ای؟؟

و مرکزِ.......

میخواهی ببینی؟؟

بیا تا نشانت دهم..

همین جاست مرکز زمین..

مرکز مردانگی و دلدادگی..

اینجاست..

نامش را میخواهی؟؟

چه بگویم؟؟

بگویم سرزمین جنون..

یا سرزمین زندگی..

یا قلب تپنده ی زمین..

یا...کربلا..

.

.

آری،اینجا کربلاست..

کربلا را دیده ای؟؟

بین الحرمینش را چه؟؟

با پای برهنه در خاکش دویده ای؟؟

که ندانی ابتدا پیش کدام برادر بروی..

گرمایش را چشیده ای؟؟

تشنگی اش تو را از پای در می آورد..

آنجا تشنه بوده ای؟؟

.

.

و حالا ماه شعبان است..

ابتدایش همه سرور است..

و میانه اش همه شادی..

و پایانش نوید ماه رحمت..

.

.

ابتدایش میلاد سه مولود آسمانی است..

شاه کربلا متولد میشود..

و آسمانیان همه از وجودش بهره می برند..

ملائک بر سر گهواره اش می آیند..

پیامبر(ص)،مسرور از تولد این نوزاد..

او را به روی دست می گیرد..

در گوشش اذان و اقامه می گوید..

و زیر گلویش را می بوسد..

و بعد،میلاد ساقی کربلاست..

علی(ع)،مسرور از تولد این نوزاد..

او را به روی دست می گیرد..

اذان و اقامه در گوشش می گوید..

و دستانش را می بوسد..

و نمیدانم فرق سرش را هم می بوسد یا نه..

.

.

و بعد، میلاد سید عابدان است..

حسین(ع) مسرور است..

آخر این نوزاد و عمه اش کربلا را به خارج از کربلا می برند..

به تمام نقاط زمین..

و او وارث امامت است..

و هرکجا آب می بیند اشک می ریزد..

به یاد پدر..

به یاد عمه..

به یاد کودکان تشنه..

و به یاد شهیدان لب تشنه..

و شاید هم به یاد غم اسیری عمه..

.

.

و میانه این ماه..

میلاد طالب خون شهیدان کربلاست..

و این روز،روز زیارتی سالار شهیدان است..

میدانی؟؟

نیمه ی شعبان که میشود..

همه میروند کربلا..

عده ای با پای پیاده..

عده ای سواره..

و عده ای با دلهایشان از راه دور..

میعادگاه  همه عاشقان اینجاست..

تو چه؟؟

دلت را آماده کرده ای؟؟

عقب نمانی از این قافله..

از قافله کرب و بلا..