صدا می آید..

خوب تر که گوش میکنیم..

صدایی از اعماق زمان  به گوشمان می رسد..

و میشنویم صدای همهمه ی جمعیت عظیمی را..

همه را جمع کرده بود..

که بعد نگویند ما نبودیم..

خوب که گوش کنیم..

ندای " من کنتُ مولاه،فهذا علیٌ مولاه " هنوز هم بلند است..

خوب که گوش کنیم..

می شنویم صدای پیامبر مهربانمان را..

که:

 هان ای مردم..این علی، ولی و سرپرست شماست..

خوب که گوش کنیم..

می شنویم صدای سلام ها را بر امیرالمؤمنین(ع)..

خوب که گوش کنیم..

می شنویم صدای بیعت ها را..

از تک تکشان بیعت گرفت..

حتی زنان..

که بعد نگویند ما بیعت نکردیم...

که بعد نگویند ما نشنیدیم..

.

.

و حالا اما..

خوب که گوش کنیم..

می شنویم صدای پای کاروانی را..

می شنویم صدای پای کودکان خسته را..

که به سرزمینی غریب وارد می شوند..

امام،نامش را جویا می شوند...

پاسخشان میدهند: اینجا نینواست...

امام اما نام دیگرش را جویا می شوند...

پاسخ همان است که منتظرش بودند:

اینجا کربلا ست...

امام(ع) دستور توقف می دهند...

تا خیمه ها را برپا کنند...

.

.

حالا خوب تر که گوش کنیم..

می توانیم صدای پیامبران را بشنویم..

که خطاب به ما فرمود:

که برسانند پیامم را حاضران به غائبان...

و پدران به فرزندان..

تا روز قیامت...

.

.

فرمود تا روز قیامت...

که مبادا مهدی فاطمه هم مانند جدش تنها بماند...

.

.

ای رسول خدا...

پیامتان به گوشمان رسید..

و می رسانیم پیامتان را به فرزندانمان...

و آن را با دل و جان قبول کردیم...

اما پیامبر مهربانمان..

ما فرزندان امت آخر الزمان..

از پدرمان دوریم..

پایمان، گاه و بی گاه به خطا می رود..

حالا اما..

در ابتدای محرمی دیگر..

می خواهیم شما شفیعمان شوید..

ما به عشق و حرمت فرزندتان..

سیاه بر تن می کنیم..

به سوگواری می نشینیم..

تا شاید روی سیاهمان مخقی شود..

رسول مهربانمان..

می شود شما از پدرمان بخواهید..

یاریمان کنند؟؟

می شود شما بخواهید..

این غلام ها و کنیز های تازه متولد شده در ابتدای محرم را بپذیرند؟؟

می شود آقا؟؟

می شود دست رحمتی را که بر روی درخت مسجدتان کشیدید،

بر سر ما امت آخر الزمان هم بکشید...

یا رسول الله...

آقاجان..

آجرک الله..