السلام علیک یا کریم اهل البیت(ع)

سلام بر شما ای خاندان کریم..همانطور که در زیارت روز جمعه خطاب به امام زمان (عج) میگوییم: "کریمٌ من اولاد الکرام " کریمی از خاندان کریم...وسلام بر شما ای کریم اهلبیت،یا حسن ابن علی(ع)...شمایی که در مدینه به دنبال گنبد طلاییتون میگردیم ولی در قبرستان بقیع جز خاک و خاشاک چیزی نیست...نه گنبدی و نه گلدسته ای...همونجاست که آدم بی اختیار اشک میریزه. اونجا روضه خون نیاز نداری تا اشکتو در بیاره..وقتی که پشت پنجره های قبرستان بقیع می ایستی،اشکهات سرازیر میشن.آخه کوچه های مدینه همشون بوی غربت میدن.کوچه های مدینه بوی سیلی میدن...بوی یاس...کوچه های مدینه بوی اسیری مولامون علی(ع) رو میدن.کوچه های مدینه یادآور شبهایین که فاطمه(س) در تک تک خونه های مهاجر و انصار رو میکوبید تا عهدشونو بیاد بیارن ولی اونها فقط یه جمله میگفتن:اگر زودتر اومده بودی با خلیفه بیعت نمیکردیم.و یادشون رفته بود که خیلی پیشتر توی غدیر دست بیعت با علی (ع) دادن و به ایشون با لقب امیرالمومنین سلام کردن.شاید هم نخواستند که یادشون بیاد...

و حالا 15 رمضان هست..میلاد یک حامی دیگر از ولایت..یک کریمی دیگر از خاندان اهل کرامت..کسی که در خاندان اهل کرم،لقب کریم را به ایشون نسبت دادن..کریمی که غریبانه میزیست،غریبانه به شهادت رسید،و حرمش هم غریبانه است..غریبی که پدر و مادرش هم غریب بودند.غریبی که در لحظه شهادتش به برادرش فرمود:"لا یوم کیومک یا اباعبدالله".هیچ روزی مانند روز تو نیست ای اباعبدالله..

و حالا میخوام بگم ای کریم اهل بیت،شب تولدتون به در خونتون اومدم تا بگم که شما رو به لبان تشنه برادرتون امام حسین(ع)،شمارو به دستهای بریده شده برادرتون حضرت عباس(ع) قسم میدم ، که در روز جزا شفیع ما باشید...و یادمان نمرود که نمک گیر شما هستیم که هر جمعه در دعای ندبه خطاب به امام زمانمون(عج) میگیم:" بیمنک رزق الوری" به برکت شماست که روزیمان فرا میرسد...حالا که نمک گیرشون شدیم به دور از ادب هست که حداقل روزی یک بار نگیم:"اللهم عجّل لولیک الفرج"  خود امام زمان (عج) فرمودند : "برای فرج من بسیار دعا کنید که گشایش خودتان در آن است"