خدایا!! میدانم..میدانم رمضان گذشته توبه کردم و گفتم که دیگر سراغ گناه نمیروم..میدانم..صدبار توبه شکستم و گناه کردم،میدانم..میدانم..

خدایا باز توفیق دیدار رمضان را به من دادی..شرمنده ام از لطفت..میخواهم بگویم:لا تعدِّبنی بعقوبتک..

ای عزیز، دردهایم را در خودم فرو بردم و دردمندانه زبان در کام کشیدم و قصّه ی دل پر غصه را با کس نگفتم..زهرخند منکرانت را به جان خریدم و دم فرو بستم تا که موعودت بیاید و زنگ غم از دل بزداید..

معبودم آمده ام تا هرشب ناله سر دهم که : اللهم انا نشکوا الیک فقد  نبینا و غیبة ولینا و کثرة عدونا و قلة عددنا

پروردگارا!! مضطر شده ام..دستانم را ببین، خالیست..هر شب ناله سر میدهم که امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء..

مولایم!! میدانم طفلی کوچک بودم و مرا پروراندی..میدانم گمراه بودم و هدایتم کردی..میدانم ناتوان بودم و یاریم کردی..میدانم سرورم بودی و نافرمانیت را کردم..میدانم تشنه بودم و سیرابم کردی..میدانم..و حال باز آمده ام، از هر زمان تشنه تر..

بارالها آمده ام فریاد بزنم که کجاست پرده پوشی عظیم تو؟؟.. کجاست عفو بزرگوارانه تو؟؟.. کجاست گشایش نزدیک تو؟؟..

الهی!!اَینَ سَترُکَ الجَمیل.. اَینَ عفوک الجلیل.. اَینَ فرجک القریب..  اَینَ غیاثک السریع.. اَینَ رحمتک الواسعة.. اَینَ عطایاک الفاضلة .. اَینَ فضلک العظیم.. اَینَ احسانک القدیم..  اَینَ کرمک یا کریم..

معبودم..تشنه ام..دیگر دارم هلاک میشوم..جرعه ای از اجابتت به من بنوشان..